2024-11-20, Środa, Rok B, II, Wspomnienie Św. Rafała Kalinowskiego, prezbitera
Ap 4, 1-11
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła<br><br>Ja, Jan, ujrzałem: oto drzwi otwarte w niebie, a głos, ów pierwszy, jaki usłyszałem, jak gdyby trąby rozmawiającej ze mną, powiedział: «Wstąp tutaj, a to ci ukażę, co potem musi się stać». Doznałem natychmiast zachwycenia: A oto w niebie stał tron i na tronie Ktoś zasiadał.<br><br>A Zasiadający był podobny z wyglądu do jaspisu i do krwawnika, a tęcza dokoła tronu – podobna z wyglądu do szmaragdu. Dokoła tronu – dwadzieścia cztery trony, a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców, odzianych w białe szaty, a na ich głowach złote wieńce. A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy, i płonie przed tronem siedem lamp ognistych, które są siedmiu Duchami Boga.<br><br>Przed tronem – niby szklane morze podobne do kryształu, a pośrodku tronu i dokoła tronu cztery Istoty żyjące, pełne oczu z przodu i z tyłu: pierwsza Istota żyjąca podobna do lwa, druga Istota żyjąca podobna do cielca, trzecia Istota żyjąca mająca twarz jak gdyby ludzką i czwarta Istota żyjąca podobna do orła w locie.<br><br>Cztery Istoty żyjące – a każda z nich ma po sześć skrzydeł – dokoła i wewnątrz są pełne oczu, i bez wytchnienia mówią dniem i nocą: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi. A ilekroć Istoty żyjące oddadzą chwałę i cześć, i dziękczynienie Zasiadającemu na tronie, Żyjącemu na wieki wieków, upada dwudziestu czterech Starców przed Zasiadającym na tronie i oddają pokłon Żyjącemu na wieki wieków, i rzucają przed tron wieńce swe, mówiąc: «Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, bo Ty stworzyłeś wszystko, a z woli Twojej istniało to i zostało stworzone».
Ps 150, 1b-2. 3-4. 5-6a (R.: por. Ap 4, 8b)
Bóg wszechmogący jest po trzykroć Święty<br><br>Chwalcie Boga w Jego świątyni, * <br>chwalcie na ogromnym Jego nieboskłonie. <br>Chwalcie Go za potężne Jego dzieła, * <br>chwalcie za niezmierzoną wielkość Jego.<br><br>Bóg wszechmogący jest po trzykroć Święty<br><br>Chwalcie Go dźwiękiem rogu, * <br>chwalcie na harfie i cytrze. <br>Chwalcie Go bębnem i tańcem, * <br>chwalcie na strunach i flecie.<br><br>Bóg wszechmogący jest po trzykroć Święty<br><br>Chwalcie Go na dźwięcznych cymbałach, * <br>chwalcie na cymbałach brzęczących. <br>Wszystko, co żyje, * <br>niechaj chwali Pana.<br><br>Bóg wszechmogący jest po trzykroć Święty
J 15, 16
Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem, <br>abyście szli i owoc przynosili.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja
Łk 19, 11-28
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza<br><br>Jezus opowiedział przypowieść, ponieważ był blisko Jeruzalem, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi.<br><br>Mówił więc: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się do dalekiego kraju, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: „Obracajcie nimi, aż wrócę”. Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: „Nie chcemy, żeby ten królował nad nami”.<br><br>Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał.<br><br>Stawił się więc pierwszy i rzekł: „Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min”. Odpowiedział mu: „Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami”.<br><br>Także drugi przyszedł i rzekł: „Panie, twoja mina przyniosła pięć min”. Temu też powiedział: „I ty miej władzę nad pięciu miastami”.<br><br>Następny przyszedł i rzekł: „Panie, oto twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: bierzesz, czego nie położyłeś, i żniesz, czego nie posiałeś”. Odpowiedział mu: „Według słów twoich sądzę cię, zły sługo! Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: biorę, gdzie nie położyłem, i żnę, gdzie nie posiałem. Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał”.<br><br>Do obecnych zaś rzekł: „Zabierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min”.<br><br>Odpowiedzieli mu: „Panie, ma już dziesięć min”.<br><br>„Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach”».<br><br>Po tych słowach szedł naprzód, zdążając do Jerozolimy.
2024-11-21, Czwartek, Rok B, II, Wspomnienie Ofiarowania Najśw. Maryi Panny
Ap 5, 1-10
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła<br><br>Ja, Jan, ujrzałem na prawej dłoni Zasiadającego na tronie księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie opieczętowaną siedmiu pieczęciami.<br><br>I ujrzałem potężnego anioła, obwieszczającego głosem donośnym: «Kto godzien jest otworzyć księgę i złamać jej pieczęcie?» A nie mógł nikt – na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią – otworzyć księgi ani na nią patrzeć. A ja bardzo płakałem, że nie znalazł się nikt godny, by księgę otworzyć ani na nią patrzeć.<br><br>I mówi do mnie jeden ze Starców: «Przestań płakać! Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci».<br><br>I ujrzałem między tronem z czterema Istotami żyjącymi a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. On poszedł i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. A kiedy wziął księgę, cztery Istoty żyjące i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. I taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i krwią Twoją nabyłeś dla Boga ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi».
Ps 149 (148), 1b-2. 3-4. 5-6a i 9b (R.: por. Ap 5, 10)
Tyś nas uczynił kapłanami Boga <br>Albo: Alleluja<br><br>Śpiewajcie Panu pieśń nową, * <br>głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych. <br>Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, * <br>a synowie Syjonu radują swym Królem.<br><br>Tyś nas uczynił kapłanami Boga <br>Albo: Alleluja<br><br>Niech imię Jego czczą tańcem, * <br>niech grają Mu na bębnie i cytrze. <br>Bo Pan swój lud miłuje, * <br>pokornych wieńczy zwycięstwem.<br><br>Tyś nas uczynił kapłanami Boga <br>Albo: Alleluja<br><br>Niech święci cieszą się w chwale, * <br>niech się weselą przy uczcie niebieskiej. <br>Chwała Boża niech będzie w ich ustach; * <br>to jest chwałą wszystkich Jego świętych.<br><br>Tyś nas uczynił kapłanami Boga <br>Albo: Alleluja
Ps 95 (94), 8a. 7d
Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, <br>lecz słuchajcie głosu Pańskiego.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja
Łk 19, 41-44
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza<br><br>Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.<br><br>Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą, a nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia».
2024-11-22, Piątek, Rok B, II, Wspomnienie Św. Cecylii, dziewicy i męczennicy
Ap 10, 8-11
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła<br><br>Ja, Jan, znów usłyszałem głos z nieba, jak zwracał się do mnie w słowach: «Idź, weź księgę otwartą w ręce anioła stojącego na morzu i na ziemi!»<br><br>Poszedłem więc do anioła, mówiąc mu, by dał mi książeczkę. I rzecze mi: «Weź i połknij ją, a napełni wnętrzności twe goryczą, lecz w ustach twych będzie słodka jak miód». I wziąłem książeczkę z ręki anioła, i połknąłem ją, a w ustach moich stała się słodka jak miód, gdy zaś ją spożyłem, goryczą napełniły się moje wnętrzności.<br><br>I mówią mi: «Trzeba ci znów prorokować o ludach, narodach, językach i o wielu królach».
Ps 119 (118), 14 i 24. 72 i 103. 111 i 131 (R.: por. 103)
Nad miód są słodsze Twoje przykazania<br><br>Więcej się cieszę z drogi wskazanej <br>przez Twe napomnienia * <br>niż z wszelkiego bogactwa. <br>Bo Twe napomnienia są moją rozkoszą, * <br>moimi doradcami Twoje ustawy.<br><br>Nad miód są słodsze Twoje przykazania<br><br>Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze * <br>niż tysiące sztuk złota i srebra. <br>Jak słodka jest Twoja mowa dla mego podniebienia, * <br>ponad miód słodsza dla ust moich.<br><br>Nad miód są słodsze Twoje przykazania<br><br>Napomnienia Twoje są moim dziedzictwem na wieki, * <br>bo są radością mojego serca. <br>Zaczerpnę powietrza otwartymi ustami, * <br>bo pragnę Twoich przykazań.<br><br>Nad miód są słodsze Twoje przykazania
J 10, 27
Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Moje owce słuchają mego głosu, <br>Ja znam je, a one idą za Mną.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja
Łk 19, 45-48
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza<br><br>Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: «Napisane jest: „Mój dom będzie domem modlitwy”, a wy uczyniliście go jaskinią zbójców».<br><br>I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.
2024-11-23, Sobota, Rok B, II, Dzień Powszedni albo wspomnienie Św. Klemensa I, papieża i męczennika albo wspomnienie Św. Kolumbana, opata
Ap 11, 4-12
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła<br><br>Mnie, Janowi, powiedziano: «Oto dwaj moi Świadkowie; oni są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami, co stoją przed Panem ziemi. A jeśli ktoś chce ich skrzywdzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów. Jeśliby zechciał ktokolwiek ich skrzywdzić, w ten sposób musi zginąć. Mają oni władzę zamknąć niebo, by deszcz nie zraszał dni ich prorokowania, i mają władzę nad wodami, by w krew je przemienić, i wszelką plagą uderzyć w ziemię, ilekroć zechcą.<br><br>A gdy dopełnią swojego świadectwa, Bestia, która wychodzi z Czeluści, wyda im wojnę, zwycięży ich i zabije. A zwłoki ich leżeć będą na placu wielkiego miasta, które duchowo zwie się: Sodoma i Egipt, gdzie także ukrzyżowano ich Pana. I wielu spośród ludów, szczepów, języków i narodów przez trzy i pół dnia ogląda ich zwłoki; a zwłok ich nie zezwalają złożyć do grobu. Z ich powodu mieszkańcy ziemi cieszą się i radują; i dary sobie nawzajem będą przesyłali, bo ci dwaj prorocy mieszkańcom ziemi zadali katusze.<br><br>A po trzech i pół dnia duch życia z Boga w nich wstąpił, i stanęli na nogi. A wielki strach padł na tych, co ich oglądali. Posłyszeli oni donośny głos z nieba do nich mówiący: „Wstąpcie tutaj!” I w obłoku wstąpili do nieba, a ich wrogowie zobaczyli ich».
Ps 144 (143), 1b-2. 9-10 (R.: 1b)
Błogosławiony Pan, Opoka moja<br><br>Błogosławiony Pan, Opoka moja, † <br>On moje ręce zaprawia do walki, * <br>moje palce do bitwy. <br>On mocą i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą, * <br>moją tarczą i schronieniem, On, który mi poddaje ludy.<br><br>Błogosławiony Pan, Opoka moja<br><br>Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, * <br>grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach. <br>Ty królom dajesz zwycięstwo, * <br>Ty wyzwoliłeś Dawida, swego sługę.<br><br>Błogosławiony Pan, Opoka moja
2 Tm 1, 10b
Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył, <br>a na życie rzucił światło przez Ewangelię.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja
Łk 20, 27-40
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza<br><br>Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: „Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat pojmie ją za żonę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu”. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy pojął żonę i zmarł bezdzietnie. Pojął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę».<br><br>Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania.<br><br>A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzewie, gdy Pana nazywa „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją».<br><br>Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: «Nauczycielu, dobrze powiedziałeś». I już o nic nie śmieli Go pytać.
2024-11-24, Niedziela, Rok B, II, Chrystusa Króla
Dn 7, 13-14
Czytanie z Księgi proroka Daniela<br><br>Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Ps 93 (92), 1. 2 i 5 (R.: por. 1a)
Pan Bóg króluje, pełen majestatu<br><br>Pan króluje, oblókł się w majestat, * <br>Pan wdział potęgę i nią się przepasał. <br>Tak świat utwierdził, * <br>że się nie zachwieje.<br><br>Pan Bóg króluje, pełen majestatu<br><br>Twój tron niewzruszony na wieki, * <br>istniejesz od wieków, Boże. <br>Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary; † <br>Twojemu domowi świętość przystoi * <br>po wszystkie dni, o Panie.<br><br>Pan Bóg króluje, pełen majestatu
Ap 1, 5-8
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła<br><br>Jezus Chrystus jest Świadkiem Wiernym, Pierworodnym wśród umarłych i Władcą królów ziemi.<br><br>Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.<br><br>Oto nadchodzi z obłokami i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen.<br><br>Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący.
Mk 11, 9c. 10a
Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie. <br>Błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja
J 18, 33b-37
Słowa Ewangelii według Świętego Jana<br><br>Piłat powiedział do Jezusa: «Czy Ty jesteś Królem żydowskim?»<br><br>Jezus odpowiedział: «Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?»<br><br>Piłat odparł: «Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Co uczyniłeś?»<br><br>Odpowiedział Jezus: «Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd».<br><br>Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?»<br><br>Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu».
2024-11-25, Poniedziałek, Rok B, II, Dzień Powszedni albo wspomnienie Św. Katarzyny Aleksandryjskiej, dziewicy i męczennicy albo wspomnienie Bł. Marii od Pana Jezusa Dobrego Pasterza (Franciszki Siedliskiej), dziewicy
Ap 14, 1-3, 4b-5
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła<br><br>Ja, Jan, ujrzałem: A oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach. I usłyszałem głos z nieba, jakby głos mnogich wód i jakby głos wielkiego gromu. A głos, który usłyszałem, brzmiał tak, jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy.<br><br>I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Istotami żyjącymi, i przed Starcami: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy – wykupionych z ziemi.<br><br>Ci Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka, a w ustach ich kłamstwa nie znaleziono: są bez zarzutu.
Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6 (R.: por. 6)
Oto lud wierny, szukający Boga<br><br>Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *<br>świat cały i jego mieszkańcy.<br>Albowiem On go na morzach osadził *<br>i utwierdził ponad rzekami.<br><br>Oto lud wierny, szukający Boga<br><br>Kto wstąpi na górę Pana, *<br>kto stanie w Jego świętym miejscu?<br>Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *<br>którego dusza nie lgnęła do marności.<br><br>Oto lud wierny, szukający Boga<br><br>On otrzyma błogosławieństwo od Pana *<br>i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.<br>Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *<br>którzy szukają oblicza Boga Jakuba.<br><br>Oto lud wierny, szukający Boga
Mt 24, 42a. 44
Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Czuwajcie i bądźcie gotowi,<br>bo o godzinie, której się nie domyślacie,<br>Syn Człowieczy przyjdzie.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja
Łk 21, 1-4
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza<br><br>Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł: «Prawdziwie, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie».
2024-11-26, Wtorek, Rok B, II, XXXIV Tydzień zwykły
Ap 14, 14-20
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła<br><br>Ja, Jan, ujrzałem: oto biały obłok – a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego, miał złoty wieniec na głowie i w ręku ostry sierp.<br><br>I wyszedł inny anioł ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku: «Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!» A Siedzący na obłoku rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta. I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, i on miał ostry sierp.<br><br>I wyszedł inny anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem, i donośnie zawołał do trzymającego ostry sierp: «Zapuść Twój ostry sierp i poobcinaj grona winorośli ziemi, bo jagody jej dojrzały!» I rzucił anioł swój sierp na ziemię, i obrał z gron winorośl ziemi, i wrzucił je do tłoczni Bożego gniewu – ogromnej. I wydeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni krew wytrysnęła aż po wędzidła koni na odległość tysiąca i sześciuset stadiów.
Ps 96 (95), 10. 11-12. 13 (R.: por. 13ab)
Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię<br><br>Głoście wśród ludów, *<br>że Pan jest królem.<br>On świat tak utwierdził, że się nie zachwieje, *<br>będzie sprawiedliwie sądził ludy.<br><br>Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię<br><br>Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *<br>niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.<br>Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *<br>niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.<br><br>Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię<br><br>Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *<br>który już się zbliża, by osądzić ziemię.<br>On będzie sądził świat sprawiedliwie, *<br>a ludy według swej prawdy.<br><br>Pan Bóg nadchodzi, aby sądzić ziemię
Ap 2, 10c
Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Bądź wierny aż do śmierci,<br>a dam ci wieniec życia.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja
Łk 21, 5-11
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza<br><br>Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».<br><br>Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?»<br><br>Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».<br><br>Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie».
.png)
